سلام ای آسمان بی ستاره دلت مثله دل من تنگ و تاره اگه

میخوای رقابت با دو چشمم بگو ابرت از این بیشتر بباره

وقتی از غربت ایام دلم میگیره مرغ امید من از شدت غم

میمیره دل به رویای خوش خاطره ها میبندم باز هم خاطره ها دست منو میگیره

نه صدايش را نازك كرده بود نه دستانش را آردى

از كجا بايد به گرگ بودنش شك ميكردم !

شبی از سوز دل گفتم قلم را / بیا بنویس غمهای دلم را /

قلم گفتا برو بیمار عاشق / ندارم طاقت این بار غم را

براي شادي روحم صلوات لازم نيست ، فاتحه ام

خوانده مي شود اگر يك لحظه از من دلگير باشي...

وقتی که دیر رسیدم و با دیگری دیدمت فهمیدم که گاهی

هرگز نرسیدن بهتر است از دیر رسیدن ...

شبى گفتى ندارى دوست من را نمى دانى كه من آن شب

چه كردم! خوشا برحال آن چشمى كه آن را به زيبايى پسنديش و رفتي

آن روز که می گفتی دوست دارم گفتم نمی شنوم اما امروز که

آروم گفتی دوست ندارم می گم چرا داد میزنی

سفر برايم هيچ چيز به جز دلتنگي ندارد. اما زماني به من

آموخت براي بهتر ديدن عظمت و شکوه هر چيز بايد قدري از آن دور شد

خداوند پرسید میخوری یا میبری و من گفتم میخورم. چه میدانستم

لذتها را میبرند و حسرت ها را میخوردند...

تور سفید رو سرت پیرهن مشکی منه الاهی خوشبخت

شی عزیز عشقت همیشه پیشم

ز سوز عشق تو می نالم امروز به این درد و غمم می بالم

امروز دلیل مستی ام ،ای برگی از تاک از این پس تو بگو، من لالم امروز

گفتم دوستت دارم ، نگاهی به من کرد و گفت : چندتا ؟

دستام رو بالا آوردم و تمام انگشتهای دستمو نشونش دادم

اما اون به کف دستام نگاه می کرد که خالی بود .

به سلام ها دل نمی بندم از خداحافظی ها غمگین نمی شوم دیگر

عادت کرده ام به تکرار یکنواخت دوری و دوستی خورشید و ماه

هم نفس آرام باش بیدار بیدارم ، غیر از تو هر چه دارم سخت بیزارم ،

خسته تر از خاکم و افتاده ام ، در کنج غربت ، از غم هجران تو بیمار بیمارم

دلتنگی یعنی : شماره ات را پاک کرده ام , هر شماره غریبی

به شوق اینکه تویی خوشحالم می کند

زندگی باید کرد: گاه با یک گل سرخ گاه با یک دل تنگ گاه باید

رویید در پس یک باران گاه باید خندید با غمی بی پایان!!!

بسيار نمي خواهم تنها كمي براي چشم به هم زدني دستت را

به من بده تا دلت را در

از فیس بوک بدم می آید چون راه دور زدن دل من

را مثل همان وی پی ان به تو یاد داد!

نگو بار گران بوديمو رفتيم ، نگو نا مهربون بوديم رفتيم ،

آخه اينها دليل محكمي نيست ، بگو با ديگران بوديم و رفتيم !!!

اعتراف می کنم! من نیزگاهی به آسمان نگاه میکنم دزدانه!

به چشمان ستارگان اما نه به تمامی آنها تنها به آنها که شبیه ترند به چشمان تو...

نمی دانم پس ازمرگم که آید بر مزار من که بنشیند به سوگ من ،

سیه چشمی سیه بر تن کند یا نه!

 ولی سوگند تو را سوگند به جان دلبرت سوگند مرا هم یاد کن

آن دم که من در زیر خاک سرد تنهای تنهایم.

نمیدانم از دلتنگی عاشقترم یا از عاشقی دلتنگ تر فقط میدانم

در آغوش منی ، بی آنکه باشی و رفتی ، بی آنکه نباشی عاشق ترم

روي قلبي نوشته بودن شكستني است مواظب باشين ولي

من روي قلبم نوشتم شكسته است راحت باشيد

ماهيان شهر ما از كوسه هم وحشي ترند، بره هاي اين حوالي

گرگ را هم ميدرند، خنجري بر قلب بيمارم زدند، بي گناه بودم ولي دارم زدند.

خانه به دوش فنا در شب طوفانیم ، داغ کدامین گناه خورده به پیشانیم ؟

همسفر بادها رفته ام از یادها، فاصله ای نیست تا لحظه ویرانییم!

هرگاه صدای جدیدی سلام می کند تپش قلب می گیرم!

من دیگر کشش خدا حافظی ندارم مرا ببخش که جواب سلامت را نمی دهم!!...

روحم میخواهد برود یک گوشه بنشیند پشتش را بکند به

دنیا پاهایش را بغل کند و بلند بلند بگوید: من دیگر بازی نمیکنم.

اگر اى دوست تحمل بنمايى ، همچون خارى كه شود همدم گل ،

با تو تا مرز شكفتن ، با تو تا سبز شدن ، آن طرفتر حتى...

کفشهایم که جفت میشود دلم هوای رفتن میکند ،

کودکانه بیقرار تو میشوم بی آنکه فکر کنم دلتنگ من هستی یا نه؟

راه که می روم برمیگردم پشت سرم را نگاه میکنم.....

دیوانه نیستم.... خنجر از پشت خورده ام.

اینجا آسمان ابریست ، آنجا را نمی دانم اینجا شده پاییز ،

آنجا را نمی دانم اینجا دلی تنگ است ، آنجا را نمی دانم ...

رسيدن به آن برايم يك رويا يك خواب باشد

قفس داران غرورم را شكستند دل پاك و صبورم را شكستند

به جرم پا به پاي عشق رفتن پرو بال عبورم را شكستند رهايي

در اميدم موج ميزد ولي روياي دورم را شكستند

ازش پرسیدم چقدر دوستم داری؟گفت به اندازه شکوفه های بهاری

و چه راست میگفت چون شکوفه های بهاری مهمان دوروزه اند.

دل عاشق چه غمگینه خدایا ، غم عاشق چه سنگینه خدایا ،

دیگه عاشق نمیشم تا قیامت اگه عاشقی اینه خدایا...

دیشب که باران آمد، میخواستم سراغت را بگیرم اما خوب میدانستم

باز هم که پیدایت کنم، باز زیر چتر دیگرانی

خسته ام از این زندان که نامش زندگیست.. پس قشنگی های دنیا دست

کیست.. باختم در عشق اما باختن تقدیر نیست.. ساختم با درد تنهایی مگر تقدیر چیست......؟

تو دریایی و من موجی اسیرم، که میخواهم در آغوشت بمیرم .

بیا دریای من آغوش برکش، نمی خواهم جدا از تو بمیرم

صبر کردن دردناک تر است و فراموش کردن دردناکتر اما از این

دو دردناکتر این است که صبر کنم یا فراموش